
Είναι διεθνώς γνωστές ως “τραγανές, σπασμένες πατάτες” (crispy smashed potatoes). Αλλά εμένα μου κάθισε εξαρχής ο εναλλακτικός παιχνιδιάρικος τίτλος “του μποξέρ” καθώς τις γρονθοκόπησα για να πάρουν το ακανόνιστο σχήμα που θα τους δώσει την υπέροχη τραγανότητά τους, και το χάρηκα δεόντως. Και το ψυχοθεραπευτικό γρονθοκόπημα αλλά και το γευστικό αποτέλεσμα!

Γιατί όσο αυξάνουμε τη επιφάνεια της πατάτας μέσω του ακανόνιστου σπασίματος, πολλαπλασιάζουμε και την δυνατότητά της να βγάλει υγρασία και άρα σταδιακά να αποκτήσει τραγανότητα στο φούρνο!
Το ενδιαφέρον μ’ αυτή την προσέγγιση της σπασμένης πατάτας, πέρα από το ότι η τελική υφή είναι τραγανή εξωτερικά και ζουμερή από μέσα, είναι και το τελικό ακανόνιστο σχήμα που εντυπωσιάζει τον κόσμο σε ένα τραπέζι, δημιουργεί περιέργεια και έτσι η ταπεινή συνοδευτική πατάτα γίνεται άμεσα “conversation piece”.
Σε δικό μου κάλεσμα, πάντως είχα κόσμο να μου λέει πως οι πατάτες του μποξέρ είναι “οι καλύτερες πατάτες φούρνου” που έχει δοκιμάσει. Αλλά το ίδιο έχει συμβεί και με τις άλλες πατάτες φούρνου, των τριών σταδίων, που έχουν γίνει πολύ δημοφιλείς στο κοινό μου. Η βασική διαφορά τους από πλευράς πρώτης ύλης είναι πως “των τριών σταδίων” χρησιμοποιούν μεγάλες, ώριμες πατάτες, ενώ “του μποξέρ”, φρέσκιες, μικρές πατάτες.
Κατά τα άλλα, η επιστημονική αρχή που χρησιμοποιείται είναι η ίδια: μέσω της αύξησης της ακανόνιστης επιφάνειας της πατάτας, φεύγει σταδιακά η υγρασία και έτσι μέρος της επιφάνειάς της γίνεται σταδιακά τραγανή, μέσα στον καυτό φούρνο. Απλά, στην πρώτη περίπτωση η δημιουργία της ακανόνιστης επιφάνειας βασίζεται στην μερική διάλυση της πηκτίνης, του συνδετικού υλικού της δομής πατάτας, που την πετυχαίνουμε μέσα από βράσιμο με σόδα, ενώ στη δεύτερη, πάμε με μηχανικό τρόπο, με μια δυναμική γροθιά δηλαδή, και “ζουπάμε” την κακόμοιρη πατατούλα για να την κάνουμε εναλλακτικά σέξι.

Αξίζει να δοκιμάσετε κι’ αυτή τη τεχνική (όπως και την άλλη των τριών σταδίων, αν δεν το έχετε κάνει ως τώρα) ώστε να έχετε δύο εναλλακτικούς τρόπους να προσφέρετε εξαιρετικά νόστιμες και τραγανές πατάτες φούρνου, που επιπλέον, είναι και ελαφριές καθώς χρησιμοποιούν ελάχιστο ελαιόλαδο στο ψήσιμό τους. Για μένα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης για το ποια είναι η καλύτερη εκδοχή πατάτας φούρνου απ’ τις δύο, είναι λάθος ως ερώτημα δηλαδή. Μ’ αρέσουν και οι δύο εξίσου, φτιάχνω όταν χρειάζεται μια απ’ αυτές με βάση την έμπνευση της στιγμής και μ’ αρέσει ιδιαίτερα το ότι έχω τη δυνατότητα ποικιλίας στα σερβιρίσματά μου, σε κάτι τόσο βασικό και αγαπημένο, όπως οι πατάτες φούρνου!
Χαρακτηριστικά της συνταγής:
Πολύ εύκολη συνταγή που θα πάρει περίπου 1:45’ αλλά απαιτεί από σας ελάχιστη και απλή δουλειά ανάμεσα στα δύο βασικά στάδια του βρασίματος και του ψησίματος. Οι πατάτες πέρα από τραγανές απ’ έξω και ζουμερές μέσα, είναι και ελαφριές καθώς χρησιμοποιούν ελάχιστο ελαιόλαδο.
Μπορείτε να δοκιμάστε παραλλαγές, προσθέτοντας πολτοποιημένο σκόρδο, ή λεμόνι ή αντικαθιστώντας το θυμάρι με ρίγανη ή δεντρολίβανο ή πάπρικα ή ό,τι άλλο σκεφτείτε και ταιριάζει με πατάτες.
Υλικά (για συνοδευτικό σε 6 μερίδες)
1.5 κ. μικρές πατάτες με τη φλούδα τους
100 ml. εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο Χρυσελιά
1-2 κ.γ. ανθό αλατιού
1-2 κ.γ. θυμάρι
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Διαδικασία παρασκευής:
1. Βράστε τις πατάτες:
Σε μια κατσαρόλα βάλτε νερό να βράσει και αφού κοχλάσει βάλτε τις πατάτες με λίγο αλάτι και αφήστε τες να βράσουν περί τα 25’ ώστε να έχουν μαλακώσει, αλλά να μην παραβράσουν και διαλύονται. Σουρώστε τες και αφήστε για 5’ να βγάλουν τον ατμό τους.