Το Ίδρυμα Ωνάση δίνει και πάλι ζωή στο Άλσος Λογγίνου

Σε μια πόλη που εξελίσσεται διαρκώς και ανανεώνεται, το Ίδρυμα Ωνάση ανακατασκευάζει γήπεδα και παιδικές χαρές και εμπλουτίζει τον αστικό χαρακτήρα των πιο ιστορικών γειτονιών της Αθήνας, με έργα τέχνης, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας OnAthens, αναγνωρίζοντας τη σημασία του παιχνιδιού αλλά και του πολιτισμού στην καθημερινότητά μας.

Ένα πάρκο, μια παιδική χαρά και ένα γήπεδο μπάσκετ έρχονται να αναβαθμίσουν το αστικό τοπίο της Αθήνας.

Το Ίδρυμα Ωνάση δίνει νέα πνοή σε ένα ξεχασμένο πάρκο στο κέντρο της Αθήνας υποστηρίζοντας συγχρόνως τους νέους καλλιτέχνες. Έναν χρόνο μετά τη δημιουργική επέμβαση στη γειτονιά του Νέου Κόσμου, αλλά και την ανακαίνιση του γηπέδου στο Λύκειο Μοσχάτου, το Ίδρυμα Ωνάση ανακαινίζει την παιδική χαρά και «ζωντανεύει» το Άλσος Λογγίνου.

Σε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα πάρκα στην καρδιά της Αθήνας, το Άλσος Λογγίνου γεννιέται ξανά, με περισσότερες από 2.500 νέες φυτεύσεις σε μια έκταση 750 τ.μ. Στο πλαίσιο της οικολογικής ταυτότητας του Ιδρύματος Ωνάση και της ανάγκης των κατοίκων της γειτονιάς για ολοένα και περισσότερο πράσινο, οι νέες φυτεύσεις ήρθαν να συμβάλουν σημαντικά στην τόνωση της βιοποικιλότητας του άλσους και να ενισχύσουν την ισορροπία του οικοσυστήματός του. Διασταύρωση διαδρομών έκτασης 2.200 τ.μ. με φυσικό, χωμάτινο, σταθεροποιημένο δάπεδο, υδρευτικές παρεμβάσεις που διασφαλίζουν μια φιλική προς το περιβάλλον συντήρηση του χώρου, περίφραξη και παγκάκια προσκαλούν τους κατοίκους αλλά και τους περαστικούς του Μετς να σταθούν και να απολαύσουν αυτό το ξεχασμένο πάρκο της πόλης.

«Η ιδέα πίσω από το έργο λαμβάνει υπόψη το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Άλσους Λογγίνου, το οποίο έχει την τάση να συνδυάζει μια ποικιλία δραστηριοτήτων»

Δύο νέοι εικαστικοί, ο Μάριος Μαρκάτης και ο Ιάσονας Κουτσουρής, μέλη της ομάδας U can’t stop Us, επεμβαίνουν στο Άλσος Λογγίνου στο Μετς με δύο πολύχρωμα γκραφίτι που μεταμορφώνουν το υπαίθριο γήπεδο μπάσκετ και έναν παρακείμενο τοίχο. Οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν τον παραλληλόγραμμο χώρο του γηπέδου σαν να πρόκειται για ζωγραφικό τελάρο. Οι κανόνες του παιχνιδιού, όπως αυτοί καθρεφτίζονται στις γραμμές και στα όρια του αγωνιστικού χώρου, συμπλέκονται με ζωγραφικές χειρονομίες αφαιρετικού χαρακτήρα. Η επιβεβλημένη διαγράμμιση διατηρείται και ταυτόχρονα ανατρέπεται: ο κεντρικός κύκλος, οι πλευρικές και τελικές γραμμές, η γραμμή των ελευθέρων βολών και του τριπόντου, τα ημικύκλια και το περίγραμμα του ταμπλό με τη στεφάνη παραμένουν ευδιάκριτα, ενταγμένα όμως πλέον σε μια ζωγραφική σύνθεση. Ο αγώνας σε έναν τέτοιον χώρο γίνεται έτσι πιο ζωντανός και ευχάριστος τόσο για τους παίκτες όσο και για τους θεατές. Κοιτώντας δε το γήπεδο από ψηλά, με την οπτική του πουλιού, ξεδιπλώνεται στα μάτια σου ένας ζωντανός πίνακας στην καρδιά της πόλης. Οι «μπασκέτες της γειτονιάς» γίνονται οικουμενικές, ένας ολόκληρος κόσμος.

«Η ιδέα πίσω από το έργο λαμβάνει υπόψη το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Άλσους Λογγίνου, το οποίο έχει την τάση να συνδυάζει μια ποικιλία δραστηριοτήτων. Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα σχέδιο το οποίο περιέχει φόρμες-σχήματα που ξεκινάνε ανεξάρτητα και καταλήγουν να συγχωνεύονται στο κέντρο. Δημιουργείται έτσι ένα σημείο φυγής, που συμβολίζει αντίστοιχα την ιδιότητα του άλσους να ενώνει αυτές τις φόρμες-δραστηριότητες και να δημιουργεί μια μικρή κοινότητα. Στη συνέχεια, με το ίδιο σκεπτικό, δημιουργήσαμε ένα παρόμοιο μοτίβο στην επιφάνεια του τοίχου, προσθέτοντας την έννοια του χρόνου μέσω μιας εναλλαγής από τη μέρα στη νύχτα» – Μάριος Μαρκάτης και Ιάσονας Κουτσουρής.