Τα παιδικά πάρτι είναι χαρά, παιχνίδι και συχνά πεδίο μικρών κοινωνικών διλημμάτων για τους γονείς ειδικά όταν το παιδί δηλώνει πως θέλει να καλέσει συγκεκριμένα παιδιά.
Όμως — όσο κι αν μας δυσκολεύει — η απάντηση είναι πως ναι, το παιδί έχει δικαίωμα να επιλέγει ποιον θα καλέσει στο πάρτι του.
Μαθαίνοντας τα όρια και την επιλογή
Τα παιδικά πάρτι δεν είναι σχολική υποχρέωση, αλλά προσωπική στιγμή του παιδιού. Όπως δεν κάνουμε παρέα με όλους τους ενήλικες, έτσι και τα παιδιά δεν συνδέονται το ίδιο με όλους τους συμμαθητές τους.
Το να επιλέξει ποιοι φίλοι θα βρεθούν στη γιορτή του είναι μια άσκηση αυτονομίας και προσωπικών ορίων. Μαθαίνει ότι έχει το δικαίωμα να λέει «ναι» και «όχι» με ευγένεια και χωρίς ενοχές.
Η διαφορά ανάμεσα στην ευγένεια και στην υποχρέωση
Οι γονείς συχνά συγχέουν την ευγένεια με την υποχρέωση. Το να καλέσουμε όλους για να μη στεναχωρηθεί κανείς είναι καλοπροαίρετο, αλλά συχνά διδάσκει στο παιδί ότι πρέπει να καταπιέζει τις προτιμήσεις του για να ευχαριστεί τους άλλους.
Αντίθετα, μπορούμε να του δείξουμε ότι:
-
η ευγένεια σημαίνει να μην προσβάλλει κάποιον,
-
αλλά δεν σημαίνει να υποχρεώνεται να τον καλέσει.
Ο ρόλος του γονιού
Ο ρόλος μας δεν είναι να επιβάλουμε κοινωνικές “ισορροπίες”, αλλά να συνοδεύσουμε το παιδί στις επιλογές του.
Αν θέλει να καλέσει λίγους φίλους, το σεβόμαστε.
Αν υπάρχει παιδί που νιώθουμε ότι αποκλείεται συστηματικά από την ομάδα, μπορούμε να το συζητήσουμε μαζί του με τρόπο που δεν το κάνει να νιώθει ενοχές, αλλά το βοηθά να καλλιεργήσει ενσυναίσθηση.
Ένα απλό παράδειγμα:
«Ξέρω ότι δεν κάνεις πολύ παρέα με τον Γιώργο, αλλά πώς θα ένιωθες αν ήσουν εσύ στη θέση του;»
Από εκεί και πέρα, η τελική επιλογή καλό είναι να παραμείνει του παιδιού.
Το παιδικά πάρτι είναι χαρά, όχι κοινωνική υποχρέωση
Το παιδικό πάρτι πρέπει να είναι χώρος χαράς και ασφάλειας.
Το να επιλέξει το παιδί ποιον θα καλέσει, δεν το κάνει αγενές — το κάνει υπεύθυνο.
Το βοηθά να αναγνωρίσει ποιοι άνθρωποι του ταιριάζουν, να μάθει να ορίζει τα όριά του και να σέβεται τα συναισθήματά του, κάτι που θα του χρειαστεί σε όλη του τη ζωή.
Γιατί τελικά, η γιορτή ανήκει στο παιδί — όχι στις προσδοκίες των μεγάλων.
