Για τις εξωσχολικές δραστηριότητες και το όριο που πρέπει να βάζουμε οι γονείς αναφέρθηκε σε ανάρτηση του ο παιδαγωγός Μάριος Μάζαρης. Αρχικά επεσήμανε πως χρειάζεται ένα μέτρο στις πόσες δραστηριότητες θα γραφτεί ένα παιδί. Στην συνέχεια ανέφερε πως η υπερπροσφορά δεν σημαίνει πως το παιδί κερδίζει απ’ όλες τις δραστηριότητες τονίζοντας πως το παιδί έχει ανάγκη από συναισθήματα, έχει ανάγκη να περάσει χρόνο με τη μαμά του και τον μπαμπά του.
Χαρακτηριστικά αναφέρει
“αυτές τις μέρες που μίλησα για τα όρια και πόσο έντονα βλέπουμε την έλλειψη ορίων τα τελευταία χρόνια στα παιδιά, δέχτηκα πάρα πολλά μηνύματα από γονείς που προσπαθούσαν να μου εξηγήσουν ότι θα ήθελαν να βάλουν όρια, αλλά δεν υπάρχει χρόνος.
Ένας μάλιστα κύριος μου έγραψε «Έχουμε τόσες πολλές δραστηριότητες, πότε να δούμε τα παιδιά να βάλουμε όρια;». μια κυρία μου είπε «Γιατί, δε φτάνει το ΣΚ για να τα βάλουμε, τι πειράζει αν λείπουν κάθε μέρα;». μια άλλη μου είπε « Δεν έχουμε πολλές δραστηριότητες, μόνο έξι, αρέσουν όλα στο παιδί, τα ζητάει!».
Θα ήθελα λοιπόν να συνοψίσω κάποια πράγματα, που συνήθως τα λέω και σε ομιλίες οι γονείς από κοντά. δεν είστε οι μάνατζερ των παιδιών σας και αυτοί που θα αγχωθούν να καλύψουν όλη την εβδομάδα τους, όλα τα διαθέσιμα ραντεβού, όλα τα απογεύματα με δράσεις και εξωσχολικά προγράμματα.
Το παιδί δε θέλει γραμματέα, θέλει γονείς. εσείς απλώς θα βοηθήσετε στις μετακινήσεις του από χώρο σε χώρο, όχι στο να γεμίσει η εβδομάδα μετακινήσεις. το να του παρέχουμε αμέτρητες δραστηριότητες δε μας κάνει καλύτερους γονείς.
Πολλές φορές έχει το αντίθετο αποτέλεσμα : Γονείς που δε γνωρίζουν το παιδί τους και παιδιά που δε γνωρίζουν τους γονείς τους. Χρειάζεται ένα μέτρο στις πόσες δραστηριότητες θα γραφτεί. όχι σε όσες θέλει ταυτόχρονα, όχι σε όσες είναι μόδα, όχι σε όσες είναι γραμμένοι όλοι οι φίλοι. Αλλά σε κάποιες που αντέχει η τσέπη μας και πιστεύουμε ότι έχουν όφελος. ανάλογα την ηλικία του, τις επιθυμίες του, τις διαθέσιμες στην περιοχή μας. 2-3 είναι αρκετές!
Η υπερπροσφορά δε σημαίνει ότι κερδίζει από όλες. το να γεμίσει το κεφάλι του πληροφορίες δε σημαίνει ότι του προσφέρουν κάτι. μπορεί να σημαίνει και κορεσμό, αδυναμία να εστιάσω σε κάτι που πραγματικά με ενδιαφέρει και να εξασκήσω. σημαίνει όμως και άλλα. ότι γεμίζουμε πληροφορίες τον εγκέφαλο μας και όχι συναισθήματα.
Κι ένα παιδί έχει ανάγκη τα συναισθήματα. έχει ανάγκη την εξωστρέφεια, την εξερεύνηση, το να βιώσει και να μοιραστεί και να αγκαλιάζει και να εκφραστεί. δε θα τα ζήσει όλα αυτά σε κάθε δραστηριότητα, ούτε θα μπορέσει να νιώσει ο εαυτός του με το να περνάει 10-12 ώρες τη μέρα μακριά και έξω από το σπίτι του. θα είναι ένας φιλοξενούμενος πάντα σε εξωτερικούς χώρους, με τα παπούτσια, τα ρούχα της μέρας, καθισμένος σε μια καρέκλα, ενώ αυτό που έχει εξίσου ανάγκη, ίσως και περισσότερο, είναι άλλο. να περάσει χρόνο μαζί σου μαμά, μαζί σου μπαμπά, να δείτε ταινία, να περπατήσετε, να ξαπλώσετε στο χαλί, να φτιάξετε παζλ, να μιλήσετε, να συνδεθείτε ή ακόμα και να βρεθείτε στο ίδιο δωμάτιο μαζί ο καθένας κάνοντας κάτι άλλο. η πιο σημαντική δραστηριότητα είναι αυτή της καρδιάς που μαθαίνει τον κόσμο μαζί σας, μην την στριμώχνετε σε ρεπό ανάμεσα σε άλλες. είναι το κυρίως θέμα•”
