Η δύσκολη παιδική ηλικία μπορεί να σημαδέψει μόνιμα ένα άτομο χωρίς καν να το συνειδητοποιεί.
Σύμφωνα με τον Adrian Volenik, ειδικό στην προσωπική ανάπτυξη, ο οποίος μίλησε στον HackSpirit, όσοι είχαν μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία συχνά αναπτύσσουν χαρακτηριστικά που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τις σχέσεις τους με τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Είναι επίσης πιθανό να μην έχουμε συνειδητοποιήσει ότι υποστήκαμε συναισθηματικές ελλείψεις από νωρίς στη ζωή μας, οι οποίες εξακολουθούν να μας επηρεάζουν και ως ενήλικες. Για παράδειγμα, ένα ανεπεξέργαστο τραύμα προσκόλλησης — επειδή δεν εντοπίστηκε ποτέ — μπορεί να αντικατοπτρίζεται σε ορισμένες από τις συμπεριφορές μας, χωρίς να κατανοούμε πλήρως την προέλευσή του.
Ο Adrian Volenik επικεντρώθηκε σε δώδεκα χαρακτηριστικά που μοιράζονται τα άτομα που είχαν μια δύσκολη παιδική ηλικία.
1. Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Μερικά παιδιά ακούν συνεχώς κριτική για την εμφάνιση, τη συμπεριφορά ή τις επιλογές τους από τους γονείς τους και συχνά συγκρίνονται με άλλα παιδιά. Έτσι, αρχίζουν να εσωτερικεύουν αυτές τις παρατηρήσεις, οδηγούμενα σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και τη συνεχή πεποίθηση ότι δεν είναι αρκετά καλά. Αυτό μπορεί να συνεχιστεί και στην ενήλικη ζωή, καθιστώντας δύσκολο για αυτά τα άτομα να αναγνωρίσουν τα δυνατά τους σημεία, αμφισβητώντας συνεχώς τον εαυτό τους και διατηρώντας μια αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους.
2. Συνεχής ανάγκη για έγκριση
Όσοι δέχθηκαν κριτική ή παραμέληση κατά την παιδική τους ηλικία έχουν την τάση να αναζητούν συνεχώς έγκριση, κυρίως στον επαγγελματικό χώρο. Η εξωτερική επιβεβαίωση γίνεται ένας τρόπος να καλυφθεί το κενό που δημιουργήθηκε από την απουσία θετικής ενίσχυσης κατά τα παιδικά τους χρόνια.
3. Γενική έλλειψη εμπιστοσύνης
Η προδοσία ή η έλλειψη συνέπειας στις σχέσεις κατά την παιδική ηλικία μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνια προβλήματα εμπιστοσύνης. Αυτοί οι άνθρωποι δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι οι άλλοι νοιάζονται πραγματικά για αυτούς, με αποτέλεσμα να αμφισβητούν συνεχώς τις προθέσεις και τα κίνητρα των γύρω τους. Αυτό ρίχνει μια σκιά στις σχέσεις τους, καθώς δεν νιώθουν αρκετά ασφαλείς για να χαλαρώσουν και να ανοιχτούν στους άλλους.
4. Ενσωματωμένος φόβος εγκατάλειψης
Ο φόβος της εγκατάλειψης προέρχεται από την αίσθηση ότι το άτομο παραμελήθηκε ή αφέθηκε μόνο του κατά την παιδική του ηλικία. Είναι μια έντονη ανησυχία ότι οι αγαπημένοι του μπορεί να τον εγκαταλείψουν ξαφνικά. Τα άτομα με αυτόν τον φόβο μπορεί να γίνονται προσκολλημένα και να αναζητούν διαρκώς διαβεβαιώσεις για να κατευνάσουν το άγχος τους.
5. Δυσκολία στη δημιουργία σχέσεων
Όταν φοβάται κανείς να είναι ευάλωτος και έχει βιώσει δύσκολες σχέσεις, τείνει να προστατεύεται. Αυτή η αυτοπροστασία εμποδίζει τη δημιουργία βαθιών δεσμών με τους άλλους.
6. Ανάγκη να ευχαριστούν τους άλλους
Η τάση να κάνουν τα πάντα για να ευχαριστήσουν τους άλλους μπορεί να πηγάζει από την έλλειψη έγκρισης και προσοχής που ένιωσαν ως παιδιά.
7. Φόβος σύγκρουσης
Η αποφυγή συγκρούσεων συχνά προέρχεται από προηγούμενες εμπειρίες όπου οι διαμάχες κατέληξαν άσχημα.
8. Συναισθηματική απάθεια
Τα άτομα που έχουν ζήσει μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία συχνά καταστέλλουν τα συναισθήματά τους για αυτοπροστασία.
9. Δυσκολία στην οριοθέτηση
Όταν οι προσωπικές ανάγκες ή όρια ενός παιδιού δεν γίνονται σεβαστά, ως ενήλικες δυσκολεύονται να θέσουν όρια.
10. Αυτοϋπονόμευση
Μπορεί να υπάρχει φόβος επιτυχίας ή αίσθηση ότι δεν αξίζουν την επιτυχία.
11. Αυξημένος κίνδυνος εξάρτησης
Για να διαχειριστούν την οδύνη τους, κάποια άτομα στρέφονται σε ουσίες, όπως το αλκοόλ.
12. Δυσκολίες με την οικειότητα
Η εγγύτητα και η οικειότητα μπορεί να αποτελούν πρόκληση για όσους μεγάλωσαν σε χαοτικό περιβάλλον.
Πηγή: psychologies.com
