Στην προσωπική της ιστοσελίδα η Δρ. Meg Meeker, παιδίατρος, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής επισημαίνει τις διαφορές ανάμεσα σε ένα παιδί κακόκεφο/κυκλοθυμικό και ένα παιδί με κατάθλιψη.
Παιδιά που δεν έχουν φτάσει στα «προεφηβικά χρόνια» – την εποχή που οι ορμόνες αρχίζουν να μετατοπίζονται για να προετοιμαστούν για την πραγματική εφηβεία – δεν πρέπει να παρουσιάζουν σημάδια σημαντικής κυκλοθυμίας. Ωστόσο σύμφωνα με την Δρ. Meg Meeker εάν ένα παιδί μικρότερο από τα προεφηβικά χρόνια εμφανίζει συχνά ξεσπάσματα θυμού, συνεχή επιθετικότητα, παρατεταμένη θλίψη ή πέφτουν κατακόρυφα οι βαθμοί, αυτό δεν είναι φυσιολογικό και συστήνει στους γονείς να επισκεφθούν τον παιδίατρο τους προκειμένου να ερευνήσει τι θα μπορούσε να απασχολεί το παιδί το οποίο ενδεχομένως να το οδηγήσει και στην κατάθλιψη.
Εφηβεία
Όταν ξεκινά η εφηβεία, τα οιστρογόνα, η προγεστερόνη και η τεστοστερόνη αυξάνονται και πέφτουν και καθένα από αυτά επηρεάζει τα συναισθήματα του παιδιού. Τα κορίτσια μπορούν να κλάψουν εύκολα χωρίς λόγο, να είναι οξύθυμα με όλους τους γύρω τους ή να θυμώσουν χωρίς λόγο. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί και δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε πως και τα αγόρια βιώνουν την ίδια διάθεση με τα κορίτσια κατά την διάρκεια της εφηβείας.
Επίσης – πολλοί γονείς λαμβάνουν την αντιπαθητική συμπεριφορά των εφήβων ως φυσιολογική. Εάν επιμένει για εβδομάδες, δεν είναι φυσιολογικό. Είναι σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά.
Κακοκεφιά / Κυκλοθυμία
Όταν ένα παιδί οποιασδήποτε ηλικίας αλλάζει ξαφνικά από το να είναι ανάλαφρο και χαρούμενο σε μουτρωμένο, αυτό είναι κυκλοθυμία. Το κλειδί με την τακτική διάθεση είναι το εξής: η θλίψη και ο θυμός έρχονται όσο γρήγορα φεύγουν. Η κυκλοθυμία μπορεί να κάνει τους γονείς να τρελαθούν επειδή δεν μπορούν ποτέ να προβλέψουν τι θα πει το παιδί τους ή πώς θα συμπεριφερθεί. Εάν το παιδί σας νιώθει στεναχώρια αλλά στη συνέχεια φέρεται χαρούμενα για μια ή δύο μέρες, είναι κυκλοθυμικό, όχι καταθλιπτικό.
Κατάθλιψη
Η κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστεί σε ένα παιδί οποιασδήποτε ηλικίας. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, το 13% των εφήβων 12-17 είχαν ένα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο. Τα κορίτσια έχουν υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης (20% των κοριτσιών 12-17 ετών) από τα αγόρια.
Η κατάθλιψη σε παιδί οποιασδήποτε ηλικίας μπορεί να διαγνωστεί αναζητώντας πολλά από τα ακόλουθα συμπτώματα που διαρκούν περισσότερο από 2 εβδομάδες.
Η επιμονή αυτών των συμπτωμάτων είναι κρίσιμη γιατί η κυκλοθυμία μπορεί να εκδηλωθεί σε μερικά από αυτά, αλλά θα έρθει και θα παρέλθει.
- αισθήματα απελπισίας ή απαισιοδοξίας
- επίμονη θλίψη ή αίσθημα «κενού»
- αίσθημα ενοχής, αναξιότητας ή αδυναμίας
- αλλαγές στον ύπνο πέρα από το σύνηθες -κοιμάται πάρα πολύ ή πολύ λίγο
- μικρότερες ή μεγάλες αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες
- μειωμένη ενέργεια (που δεν οφείλεται σε αυξημένη δραστηριότητα)
- ανεπαίσθητοι ή σοβαρότεροι πόνοι, κεφαλαλγίες ή άλλες ενοχλήσεις χωρίς σαφή αιτία
- αίσθημα ανησυχίας
- δυσκολία συγκέντρωσης
- σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας
- χειρότερες σχολικές επιδόσεις
- αδυναμία απόλαυσης δραστηριοτήτων που έως προηγουμένως προκαλούσαν ευχαρίστηση
- αναίτιες εκρήξεις θυμού.
Ωστόσο η ειδικός επισημαίνει πως πριν οι γονείς απευθυνθούν σε γιατρό ή ψυχίατρο, θα πρέπει το παιδί να έχει εμφανίσει αρκετά από αυτά τα συμπτώματα σε διάστημα τουλάχιστον δύο εβδομάδων.Είναι απολύτως φυσιολογικό τα παιδιά να έχουν κάποια από αυτά τα συμπτώματα είτε ένα κάθε φορά είτε προσωρινά.
Το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσε να κάνει ένας γονιός είναι να παρακολουθήσει την συμπεριφορά του παιδιού του. Να παρακολουθήσει την έκφραση του προσώπου του, να ακούσει τον τόνο της φωνής του, να προσέξει πόσο χρόνο περνά μόνος του στο δωμάτιό του. Έχει σταματήσει να κάνει πράγματα που του άρεσαν συνήθως και φαίνεται πεσμένος; Όταν ένας γονιός προσέξει αρκετά και ακούσει τον ένστικτό του πως κάτι δεν πάει καλά με το παιδί, οφείλει να ζητήσει βοήθεια.
Τέλος η Δρ. Meg Meeker τονίζει πως πολλά πράγματα μοιάζουν με κατάθλιψη αλλά δεν είναι: ΔΕΠΥ, άγχος, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή για να αναφέρουμε μερικά. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει με το παιδί μας πριν κανονιστεί ένα σχέδιο θεραπείας.
