Η συναρπαστική όπερα για παιδιά και νέους “Ο πρίγκιπας Ιβάν και το πουλί της φωτιάς” του σημαντικού συνθέτη και σκηνοθέτη Θοδωρή Αμπαζή παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία από την Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, έρχεται στο Θέατρο Ολύμπια για εννιά παραστάσεις.
Όταν ο τσάρος Βιτσλάβ ανακαλύπτει ότι τα πολύτιμα χρυσά του μήλα αρχίζουν και λιγοστεύουν, αναθέτει στα τρία του παιδιά Ντιμίτρι, Βασίλι και Ιβάν να πιάσουν τον κλέφτη. Σε αντάλλαγμα τους προσφέρει το βασίλειό του. Ο μικρότερος, ο Ιβάν, ο πιο κακομαθημένος και αλαζόνας, ξεγελάει τα αδέρφια του, αρχίζει μόνος του ένα συναρπαστικό και δύσκολο ταξίδι στο Μαύρο Δάσος του Μάγου βασιλιά Κοσέι και η περιπέτεια ξεκινά!
Τα παιδιά, με όχημα μια μαγική ντουλάπα, ταξιδεύουν σε καταπράσινα δάση, παλάτια και απόκοσμα μέρη, εκεί όπου όλα μπορούν να συμβούν. Έντονα χρώματα, μαγικά κόλπα και μεταμορφώσεις επί σκηνής συνθέτουν μια αξέχαστη μουσικοθεατρική εμπειρία.
Ημέρες κι ώρες της παράστασης
19, 26 Νοεμβρίου ► 18:00
20, 27 Νοεμβρίου ► 11:30 & 14:30
και σχολικές παραστάσεις: 18, 22, 23, 24, 25 Νοεμβρίου
Σημείωμα του συνθέτη και σκηνοθέτη
“Το μουσικό παραμύθι Ο πρίγκιπας Ιβάν και το πουλί της φωτιάς προέκυψε από καλλιτεχνική ανάγκη δική μου και της Σοφιάννας Θεοφάνους να συνεργαστούμε ξανά, μετά το πρώτο μας κοινό εγχείρημα, τη Βασίλισσα του χιονιού. Η πρόσκληση από την Εναλλακτική Σκηνή και τον τότε Υπεύθυνο Γιώργο Κουμεντάκη ήρθε την κατάλληλη στιγμή και έτσι δόθηκε το εναρκτήριο λάκτισμα της νέας μας περιπέτειας.
Γνώριζα ένα μέρος από το ομώνυμο παραμύθι, μέσω του περίφημου έργου για μπαλέτο του Ίγκορ Στραβίνσκι Το πουλί της φωτιάς. Την περίοδο των σπουδών μου στην Ολλανδία είχα μεγάλο πάθος με το έργο του μεγαλοφυούς συνθέτη· η μελέτη των ενορχηστρώσεών του ήταν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μου.
Εξερευνώντας τον κόσμο του ρωσικού παραμυθιού ανακαλύψαμε ότι το «πουλί της φωτιάς» συναντάται σε μια ποικιλία παραλλαγών στη ρωσική γραμματολογία. Διασκευάσαμε το παραμύθι, κρατώντας τους βασικούς άξονες, αλλά διαμορφώνοντας μια πυκνή μεν, εύληπτη δε ιστορία, κατάλληλη αφενός να υπηρετήσει ένα λιμπρέτο και αφετέρου να γίνει θελκτική για τους μικρούς θεατές.
Κεντρικό θέμα του παραμυθιού είναι η αλαζονεία ως ένας δρόμος που οδηγεί στην απομόνωση και τελικώς την καταστροφή. Ο προικισμένος πρίγκιπας Ιβάν πιστεύει ότι μόνος του μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Εκμεταλλεύεται και κοροϊδεύει τους πάντες γύρω του αποσκοπώντας στην εγκαθίδρυση απόλυτης εξουσίας, όμως παίρνει ένα μάθημα ζωής όταν η Γελένα, παρά το ότι έχει εξαπατηθεί και πληγωθεί από αυτόν, τον σώζει από την εξορία και τη δυστυχία.
Στις παραστάσεις μου η σκηνοθεσία και η μουσική γεννιούνται μαζί. Οι σχέσεις των ηρώων και οι συνθήκες των σκηνών καθοδηγούν τη συνθετική σκέψη, με στόχο να υπηρετηθεί η δραματουργία του έργου. Οι μουσικές δομές δημιουργούνται κατΆ αρχάς ως αποτέλεσμα της μουσικής απεικόνισης μιας σκηνικής συμπεριφοράς, όμως στο επόμενο στάδιο και, καθώς διαμορφώνεται η συνολική φόρμα της παράστασης, η μουσική αναλαμβάνει να οδηγήσει τη δραματουργία αξιοποιώντας συνθετικές και ενορχηστρωτικές τεχνικές. Έτσι, ένα μεγάλο μέρος του συνολικού αποτελέσματος έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί στη σκέψη μου, πολύ πριν την έναρξη των προβών. Η χωροταξία, οι κινήσεις, η εκφορά του μελοποιημένου –ή μη– κειμένου, η χωρικότητα και τα μονολογικά ή διαλογικά μέρη ανήκουν εξαρχής στην παρτιτούρα της παράστασης. Ο πυρήνας της σκηνοθεσίας είναι εύληπτα αποτυπωμένος στις μουσικές χειρονομίες και τις σκηνικές οδηγίες που τις συνοδεύουν· και καθώς στην περίπτωσή μου συνθέτης και σκηνοθέτης είναι το αυτό πρόσωπο, αποσοβείται ο κίνδυνος των μεγάλων συγκρούσεων μεταξύ συντελεστών, ο οποίος πάντοτε ελλοχεύει στην ολιστική διαπραγμάτευση που περιέγραψα.
Το μουσικό λεξιλόγιο της παράστασης είναι παντελώς ελεύθερο. Ως λάτρης των χρωμάτων, χρησιμοποιώ συχνά χρωματικές κλίμακες που όμως εναλλάσσονται με διατονικά μέρη και ενίοτε –κλείνοντας ταπεινά το μάτι στον δάσκαλο Στραβίνσκι– με οκτατονικές και ολοτονικές κλίμακες. Προσπαθώ, όπως και στη Βασίλισσα του χιονιού, να εισαγάγω τα παιδιά στον υπέροχο κόσμο της όπερας. Απέφυγα τις –μεγάλης διάρκειας– μουσικές χειρονομίες έχοντας επίγνωση του περιορισμένου χρόνου που τα παιδιά κρατούν τη συγκέντρωσή τους, ενώ φρόντισα ώστε τις πιο «εγκεφαλικές» μουσικές κατασκευές να τις διαδέχονται αναγνωρίσιμες και εύκολες μελωδίες που να μπορούν τα παιδιά να «απορροφήσουν» γρήγορα και να αναπαραγάγουν ευχερώς”.
Θοδωρής Αμπαζής
