Ανησυχώντας για το καλύτερο για τα παιδιά τους, ορισμένοι γονείς έχουν την τάση να επεμβαίνουν στις φιλίες των παιδιών τους.
Είναι όμως καλή ή κακή ιδέα;
-
Προστασία των παιδιών από τις συναναστροφές τους
Μια πρόσφατη μελέτη εξετάζει αυτό το κοινό φαινόμενο: ανήσυχοι γονείς μπορεί να τείνουν να ανακατεύονται στις φιλικές σχέσεις των παιδιών τους ή ακόμη και να τους απαγορεύουν να συναναστρέφονται συγκεκριμένους φίλους, με στόχο να τα προστατεύσουν. Η αποδοκιμασία ενός ή περισσότερων φίλων του παιδιού μας, όταν θεωρούμε ότι αυτοί έχουν αρνητική επιρροή πάνω του, είναι καλή πρόθεση από μόνη της!
Πώς θα μπορούσαμε να μείνουμε αμέτοχοι, βλέποντας το παιδί μας, συνήθως στην προεφηβεία ή την εφηβεία, να αλλάζει συμπεριφορά λόγω της συναναστροφής με άτομα που εκ πρώτης όψεως είναι διαφορετικά από αυτό;
Ωστόσο, η μελέτη αυτή, που παρουσιάστηκε από το Science Daily, αναδεικνύει απρόσμενες συνέπειες αυτής της παρέμβασης, καθώς και μακροπρόθεσμες αρνητικές επιπτώσεις.
-
Παρεμβαίνοντας στις φιλίες τους, δεν τους προσφέρουμε βοήθεια
Η μελέτη, η οποία διεξήχθη σε περισσότερους από 500 εφήβους (αγόρια και κορίτσια) και επικεντρώθηκε αποκλειστικά στις μητέρες, επέτρεψε στους ερευνητές να αναδείξουν τις απρόσμενες και επιβλαβείς συνέπειες αυτής της γονικής συμπεριφοράς. Ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Brett Laursen, εξηγεί:
“Η μητρική αποδοκιμασία απέναντι στους φίλους, ως απάντηση σε προβλήματα συμπεριφοράς του παιδιού, πλήττει τη θέση του παιδιού ανάμεσα στους συνομηλίκους του, γεγονός που επιδεινώνει ακόμη περισσότερο τα προβλήματα συμπεριφοράς.”
Πράγματι, η μελέτη υπογραμμίζει ότι οι νέοι δεν συμπαθούν όσους έχουν γονείς που παρεμβαίνουν στις φιλικές τους σχέσεις. Αντίθετα, αυτό τους ασκεί μεγαλύτερη πίεση και τους ωθεί να ενισχύουν τις διαταρακτικές συμπεριφορές που οι γονείς προσπαθούν να αποθαρρύνουν.
Το παιδί, που βρίσκεται αντιμέτωπο με μια μορφή απόρριψης από τους φίλους του, νιώθει σύντομα αποκλεισμένο από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με τους συνομηλίκους του, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολη την προσαρμογή και την κοινωνικοποίηση, απαραίτητες στη ζωή ενός εφήβου.
-
Πώς να τα προστατεύσουμε χωρίς να παρεμβαίνουμε;
Σύμφωνα με τον Brett Laursen:
“Αυτή η αλληλουχία συνεπειών υπογραμμίζει την ανάγκη να εκπαιδευτούν οι γονείς σχετικά με τις πιθανές αρνητικές συνέπειες μιας καλοπροαίρετης παρέμβασης στις σχέσεις με τους συνομηλίκους. Οι ειδικοί πρέπει να είναι έτοιμοι να προτείνουν εποικοδομητικές και εναλλακτικές λύσεις όταν οι νέοι παρουσιάζουν προβλήματα συμπεριφοράς.”
Με το παραμικρό σημάδι προβληματικής συμπεριφοράς που συνδέεται με μια συναναστροφή, φυσικά υπάρχει ο πειρασμός να σταματήσουμε τη σχέση του παιδιού μας με το συγκεκριμένο άτομο. Ο Laursen όμως δηλώνει:
“Οι γονείς θα πρέπει να εξετάζουν θετικές εναλλακτικές αντί να απαγορεύουν τους φίλους. Επικεντρωθείτε στη διατήρηση θετικών σχέσεων με τα παιδιά σας, καθώς η ζεστασιά και η υποστήριξη μπορούν να λειτουργήσουν ως αποτελεσματική ασπίδα απέναντι στην πίεση των συνομηλίκων τους.”
Τέλος, οι ερευνητές προτείνουν μια εποικοδομητική εναλλακτική λύση: αντί να απαγορεύουν τις ανησυχητικές σχέσεις, να προσφέρουν στα παιδιά ένα δομημένο και εποπτευόμενο περιβάλλον:
“Ενθαρρύνετε τη συμμετοχή σε δραστηριότητες που επιβλέπονται από ενήλικες, περιορίζοντας έτσι πιθανώς τις αποκλίνουσες συμπεριφορές.”
-
Συμπέρασμα
Το να ανακατευόμαστε στις φιλίες των παιδιών μας μπορεί να φαίνεται ως πράξη προστασίας, αλλά είναι σημαντικό να κάνουμε με σεβασμό στην αυτονομία τους. Η καθοδήγηση, η υποστήριξη και η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος είναι πιο αποτελεσματική από την άμεση παρέμβαση.
